Crossfire Hurricane

Autor: -
"Crossfire Hurracain" w reżyserii Bretta Morgena to dokument na który, każdy fan Stonesów czekał z zapartym tchem. Mnie dzięki angielskiej telewizorni udało się go obejrzeć wczoraj. 

Stonesi jacy są każdy wie i widzi. Raz wprawieni w ruch, od półwiecza toczą się nieustająco. Niczym konserwa turystyczna, trwają bez względu na to czy ich lubisz czy nie. Przeżyli praktycznie wszystko i wszystkich. 

Sam film wart jest obejrzenia. Przez początki kariery przeprowadzą nas wszyscy obecni i byli członkowie zespołu. Za sprawką Jaggera nie zobaczymy ich jednak. Ich obecność naznaczą tylko narracyjne głosy z offu. Jagger, który jest współproducentem filmu chciał skupić się i stworzyć klimat lat 60-tych i 70-tych. Nie chciał by aparycja podeszłego wieku rozpraszała widza. Pomysł niezwykle udany jak i cała produkcja. 





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ladies like us

Autor: -
Obraz
"Red nose day" to taka angielska Orkiestra Świątecznej Pomocy tylko na wesoło. Co roku czołowi angielscy komicy przygotowują skecze do udziału w których zapraszają inne znane z pierwszych stron gazet postacie. Do naszych ulubionych należą Corden ("Gavin and Stacy" tudzież "Lesbian vampire killers") oraz Williams i Lucas ("Little Britan", "Come fly with me"). Wyżej wymienionym panom poczucia humoru odmówić nie można. Poniżej kilka filmików, które rozśmieszą nawet najbardziej zatwardziałego sztywniaka.
Czytaj więcej

Tęcza nad Nowym Jorkiem

Autor: -
Przedwczoraj z zapartym tchem śledziłam wydarzenia z Nowego Yorku gdzie wreszcie tysiące par lesbijskich i gejowskich mogło powiedzieć sobie wiążące prawnie "tak"... Tęczowe flagi, confetti, łzy wzruszenia i ulgi... Zdjęcia staruszek trzymających się za ręce… Niepewne, pełne niedowierzeń spojrzenia... Słowa, które od tak dawna chciało się wypowiedzieć... Wiem, że dla niektórych, to tylko formalność, tak zwany urzędowy papier... Ale czy to tylko papier? 10 lipca zeszłego roku wszystkie te uczucia, które zapewne towarzyszyły nowojorskim parom miałam okazję sama przeżyć, poczuć realnie i namacalnie... Poślubienie kobiety, którą kocham, której chcę być wierna i z którą chcę się zestarzeć było dla mnie transcendentalnym przeżyciem... Było samoistnym przekroczeniem siebie... Ale było też prostym ludzkim, niedowierzaniem... Bo to o czym marzyłam wreszcie się spełniło... Łzy szczęścia mieszały się ze łzami zdumienia... Patrząc na zdjęcia z Nowego Jorku, tylko przypomniało mi jak w
Czytaj więcej